HISTORIA LIBRI DANIELIS

CAPUT IX: Visio septima

#Dan. VI#Act. III#Exod. XX#Act. III#Num. XXI#Luc. XXIII#Num. XX#Joan. XIX

Sequitur septima visio Danielis. Porro Darius sumens Danielem duxit eum secum in Mediam. Et fecerat eum unum de tribus satrapis, qui praeerant centum vicenis, sed in Daniele spiritus Dei amplior erat. Et cogitabat rex constituere eum super omne regnum. Unde principes invidebant ei, et quaerebant occasionem accusandi eum ex latere regis, id est pro eo quod erat ex latere regis. Fabulantur Hebraei, quia quaerebant occasionem in sermone, tactu, nutu, vel internuntio ad reginam, vel ad aliquam concubinarum regis, nullamque causam reperire potuerunt, eo quod fidelis esset, et super thesauros erat, dicit Josephus, quia adeo justus erat, ut munera oblata respueret. Et dixerunt principes: Non inveniemus occasionem adversus eum; nisi in lege Dei sui, et subripuerunt regi dicentes: Consilium inierunt cuncti principes regni tui, et satrapae, et judices, quod quicunque petierit aliquid a quocunque deo, vel homine, usque ad dies triginta, nisi a te rex, mittatur in lacum leonum. Nunc itaque confirma sententiam, et scribe decretum. Et acquievit rex. Porro Daniel ingressus est domum suam, et fenestris apertis in coenaculo suo contra Jerusalem, tribus temporibus in die flectens genua, orabat. Tribus horis orabant Judaei in die, scilicet hora tertia, sexta, et nona, sicut legitur de Apostolo, quod tribus vicibus orabat in die; de Petro et Joanne, quod ascendebant ad horam orationis nonam. In tertia orabant, quia tunc eis datus est decalogus in Sina. In eadem orat Ecclesia, quia tunc est datus Spiritus sanctus super apostolos. In sexta orabant, quia tunc erectus est serpens aeneus in deserto. In eadem orat Ecclesia, quia tunc est Christus suspensus in ligno. In nona orabant, quia tunc dedit petra aquam in Cades. In eadem orat Ecclesia, quia tunc de Christo lanceato exivit sanguis et aqua. Cumque invenissent viri illi Danielem orantem, accusaverunt eum ad regem de transgressione decreti. Et contristatus rex, posuit cor, ut liberaret eum laborans, usque ad occasum solis. Quod intelligentes viri dixerunt: Scito, quia lex hujus regni est, ut decretum regis non liceat immutari. Tunc miserunt Danielem in lacum leonum, et obsignavit rex annulo suo, et annulis optimatum lapidem, qui pro januis positus erat: Et incoenatus rex, totam noctem duxit insomnem, et diluculo rediit rex ad lacum, et flens exclamavit: Daniel, serve Dei, valuitne Deus tuus liberare te a leonibus? Qui respondit: Deus meus misit mihi angelum suum, et conclusit ora leonum, quia non est inventa in me iniquitas. Forte quia vidit angelum, vocatur haec pericopa visio. Et eductus est Daniel de lacu leonum in nullo laesus. Et dixerunt qui accusabant eum, non Dei providentia hoc factum, sed quia saturati erant leones. Tunc rex jussit leonibus multas carnes apponi, eisque satiatis, accusatores Danielis misit in lacum cum uxoribus et filiis, et non pervenerunt usque ad pavimentum, donec arriperent eos leones, et omnia ossa eorum comminuerent. Tunc scripsit Darius universo regno suo dicens: Paveant omnes Deum Danielis; ipse est enim Deus vivens, et aeternus in saecula. Et aegrotavit Daniel per dies plurimos. Cumque surrexisset, faciebat opera regis, forte mausoleum in Ecbatanis, quod hactenus manet, ut dicit Josephus, ita mirabile, ut ea die qua conspicitur putetur esse constructum. Ibi sepeliuntur Medorum reges et Persarum pariter, et Parthorum; et cui cura illius committitur sacerdos est Medorum.